قطعات عاشقانه به همراه عکس

من طرف رها 2010-07-25, 05:06

به آسمون سپردم چشم از تو بر نداره ، مراقب تو باشه
سرت بلا نیاره ، تا تو نخوای نتابه ، دلت گرفت بباره
همیشه با تو باشه تو رو تنها نذاره . . .

آن هنگام كه بدانم قلبم را عشق ديگري گرما ميبخشد
با انكه دوستت دارم تركت خواهم كرد
بعد قلبمم را لگد كوب خواهم كرد
زيرا هرگز نمي خواستم كسي جز تو مالك ان باشد

کاش می دانستی
چشم هایم زشکوفایی عشق تو فقط می خواند
کاش می دانستی
عشق من معجزه نیست
عشق من رنگ حقیقت دارد
اشک هایم به تمنای نگاه تو فقط می بارد
کاش می دانستی
تو فقط مال منی
تو فقط مال همین قلب پر از احساس منی
شب من با تو سحر خواهد شد
تو نمی دانی من
چه قدر عشق تو را می خواهم
تو صدا کن من را
تو صدا کن مرا که پر از رویش یک یاس شوم
تو بخوان تا همه احساس شوم
کاش می دانستی
شعرهای دل من پیش نگاه تو به خاک افتاده است
به سرم داد بزن
تا بدانم که حقیقت داری
تا بدانم که به جز عشق تو این قلب ندارد کاری
باز هم این همه عشق
این همه عشق برای دل تو ناچیز است
آسمان را به زمین وصل کنم؟
یا که زمین را همه لبریز ز سر سبزی یک فصل کنم؟
من به اعجاز دو چشمان تو ایمان دارم
به خدا تو نباشی
بی تو من یک بغل احساس پریشان دارم

حقیقت دارد؛
تو را دوست دارم.
در این باران
میخواستم تو
در انتهای خیابان نشسته
باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران
میخواستم.
میخواهم
تمام لغاتی را که می دانم
برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در آینه نگاه کنم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم

اگر" عشق"...

میوه ی ممنوعه ی این دنیاست

هراسی نیست از رانده شدن از دیر خراب آباد این دنیا

گاز باید زد ، با پوست

.
.
.

!

عشق گفت:من بودم که اورادرخودنگاه داشتم

دست گفت:من بودم که دست اورالمس کردم

دل گفت:من بودم که سالها رنج کشيدم واورادرآشيانه جادادم

ولب گفت:اگرمن نبودم که بگويم دوستت دارم تلاش شما بي فايده بود

به من بگو

چيست كه مرا به سرودن وامي دارد ؟

آ ري

د ر پرتو عشق

هيچ چير تاب مقاومت ندارد

.

.

.

عشق

با تمام وجود

لب به تبسم گشوده است

!

و عشق تنها عشق
ترا به گرمی یک سیب می کند مانوس...

و عشق تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی ها برد ...

مرا رساند به امکان یک پرنده شدن..........

مشقم کن
وقتی که عشق را
زیبا
بنویسی
فرقی نمی کند
که قلم
از ساقه های نیلوفر باشد
یا از پر کبوتر.

رفتم به کنار رود
سر تا پا مست
رودم به هزار قصه می برد ز دست
چون قصه درد خویش با او گفتم
لرزید و رمید و رفت و نالید وشکست!

از زیستن خرسندم
چون فرصتی برای تکامل من است
به خویش عشق می ورزم
چون خدا عاشق من است
وبه دیگران عشق می ورزم
چون خدا عاشق آنان نیز هست
تو ای آشنا
بیا تا با هم ، زندگیمان را شاکر باشیم

من نمیدونم چطور شد
من چجوری دل سپردم
من فقط دیدم که چشماش ...
پر بارون و خواهش
عاشقونه من و برده ...
تا ته حس نوازش