عزیز دردونه ی خدا

من طرف **niinii** 2010-04-25, 09:43

گفتم : عادت های بد مرا از من بگیر .

گفت : گرفتن عادت ها کار من نیست . تو خود باید آن ها را از خود دور کنی .

گفتم : به فرزندم همه چیز عطا کن .

گفت : روح او همه چیز است و جسمش خاکی است و گذرا .

گفتم : به من صبر عنایت کن .

گفت : صبر زاییده ی درد و رنج است . صبر بخشیده نمی شود ، آموخته می شود .

گفتم : به من خوشبختی عطا کن .

گفت : من به تو برکت می دهم ، خوشبختی بر عهده ی خودت .

گفتم : درد و رنج را از من دور کن .

گفت : درد و رنج تو را به من نزدیک تر می کند .

گفتم : روح مرا شکوفا کن .

گفت : تو خود باید در درونت شکوفا شوی . من تنها شاخ و برگ هایت را هرس می کنم تا پر بارتر شوی .

گفتم : تمامی چیزهایی را که سبب می شوند از زندگی لذت ببرم به من بده .

گفت : من به تو زندگی می دهم تا بتوانی از همه چیز لذت ببری .

گفتم : کمکم کن همه را دوست بدارم ، به همان انداره که دیگران مرا دوست دارند .

گفت : بالاخره آن چه را باید از من خواستی .

برای دنیا شاید تنها یک شخص باشی . اما برای یک نفر شاید یک دنیا باشی .